(Foto: Jeroen Dietz)
In april heeft Willemien de Vlieger-Moll afscheid genomen van het bestuur van de Federatie van Diaconieën, waar zij jarenlang deel van uit gemaakt heeft. Willemien vertegenwoordigde de diaconie van Den Haag, een van de grootste van ons land en hield ons op de hoogte van de vele activiteiten in het grote stadsdiaconaat en het diaconaat van de Duinzichtkerk, de wijkgemeente waarin en van waaruit ze actief is.
In het bestuur van de Federatie was Willemien onder meer betrokken bij de viering van het 105-jarig bestaan van de Federatie in de Domkerk van Utrecht in 2015 en verzorgde zij de nieuwsbrief. Dat laatste blijft ze doen tot eind van dit jaar. Daarom houden wij het hier en nu bij deze korte vermelding, wel met verwijzing naar de opening van onze laatste vergadering, waarin zij behartigenswaardige dingen zei. Veel dank Willemien!
Gerrit Goedhart
Opening vergadering Federatie van Diaconieën 15 april 2024 door Willemien de Vlieger-Moll
Dienen, delen, durven, doen is het motto waarmee ik mij twaalf jaar heb ingezet als diaken. Meer dan acht jaar als bestuurslid van de Federatie, acht jaar voor het Haagse Moderamen en als wijkdiaken.
Ik begon in maart 2015. Samen met de toenmalige voorzitter van de Federatie (en wijkgenoot) Adriaan Kaland, organiseerde ik een bijzondere ALV in de Domkerk in Utrecht, waar het 105-jarig bestaan van de Federatie werd gevierd. Mijn verslag van deze vergadering droeg de titel: Het was een heel goed PR-moment! Verder nog wat acties waarvan we konden leren; te veel lunch geserveerd, de badges voor bestuur en bezoekers kunnen beter en de samenwerking met de kosteres van de Domkerk was uitstekend.
Een jaar later vindt de ALV plaats waarin ik officieel benoemd word als bestuurslid. In het voorbereidingsgroepje bespreken we de lezing met Herman Noordegraaf. Hij zal praten over de rol van de diaconie in de lokale gemeenschap, de ondertitel wat voor diaconie wil je zijn in de participatie-samenleving. Handvatten geven; hoe een helpende diaconie te zijn, hulpverlening, te signaleren en alert zijn op je medemens.
Ik weet nog dat ik een korte tekst heb uitgesproken; ik voelde mij staand in een (familie) traditie; twee Friese overgrootvaders zaten in de Synode, nu werd ik als tweede vrouw ooit lid van het bestuur van de Federatie.
Diaken zijn heeft mij enorm verrijkt. Echt een verschil kunnen maken, helpen daar waar het nodig is, de diepte in gaan. Het kerkasiel, één grote demonstratie tegen het beleid van de regering, zwaar vermoeiend door al die avond- en nachtdiensten maar alles met een enorme intensiteit beleefd. Ook door de ontmoetingen met andere helpende diaconieën.
Dienen, delen, durven, doen. Zo staat het ook in Lucas 10; 33 – 36, de barmhartige Samaritaan die de wonden van een gewonde man verzorgt en hem verder helpt. Dat is de kern van diaken zijn. Wij diakenen zijn er voor de ander die in nood is.
Ik eindig graag met een Bijbeltekst, uit Prediker hoofdstuk 3. Een tekst die mij in slechte en goede tijden een steeds diepere betekenis geeft.
Alles heeft zijn tijd, voor alles wat gebeurt is er een uur, een tijd voor alles wat er is onder de hemel. Er is een tijd om geboren te worden en een tijd om te sterven, een tijd om te planten en een tijd om te rooien. Er is een tijd om te doden en een tijd om te helen, een tijd om af te breken en een tijd om op te bouwen. Er is een tijd om te huilen en een tijd om te lachen, een tijd om te rouwen en een tijd om te dansen. Er is een tijd om te beminnen en een tijd om zich te onthouden, een tijd om te omhelzen en een tijd om af te weren. Er is een tijd om te zoeken en een tijd om te verliezen, een tijd om te bewaren en een tijd om weg te gooien. Er is een tijd om te scheuren en een tijd om te herstellen, een tijd om te zwijgen en een tijd om te spreken. Er is een tijd om lief te hebben en een tijd om te haten. Er is een tijd voor oorlog en er is een tijd voor vrede.
Vrede op aarde!
Willemien de Vlieger-Moll